Ο μεγαλοκατασκευαστής κάνει τέσσερις μελέτες για ξενοδοχεία, από 8.000 μέχρι 25.000 τετραγωνικά μέτρα στο νησί του βορειοανατολικού Αιγαίου
Τα 223 χρόνια από την ίδρυση της Οδησσού γιόρτασαν οι κάτοικοί της στις αρχές του μήνα με το ελληνικό στοιχείο πανταχού παρόν.
//
Από τους παλαίμαχους της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού μέχρι την εμφάνιση της Demy σε συναυλία που παρακολούθησαν χιλιάδες άνθρωποι, το λιμάνι της πόλης έζησε μεγάλες στιγμές. Μέγας εμπνευστής αυτής της ελληνοουκρανικής φιέστας ο μεγαλοκατασκευαστής Παντελής Μπούμπουρας, ο οποίος ζώντας με το ένα πόδι στην Ουκρανία και το άλλο στην Ελλάδα οραματίζεται να αφήσει έντονα το αποτύπωμά του τόσο στη χώρα που τον «υιοθέτησε» όσο και σε αυτή που τον γέννησε.
Εβδομήντα Ελληνες καλεσμένοι της κοινωφελούς οργάνωσης «Ιδρυμα Μπούμπουρα» μετέβησαν στην όμορφη πόλη της Οδησσού για να παρευρεθούν σε πλήθος εκδηλώσεων για τη μεγάλη γιορτή της πόλης στις 2 Σεπτεμβρίου.
Παλαίμαχοι μπασκετμπολίστες, μουσικοί, το team της ελληνικής συμμετοχής στη Eurovision 2017 (η Demy, ο συνθέτης Δημήτρης Κοντόπουλος και ο Γιώργος Καπουτζίδης) και Ελληνες δημοσιογράφοι προσγειώθηκαν στο μάλλον επαρχιακό αεροδρόμιο μιας πόλης που μετά τον πόλεμο στην Κριμαία προσπαθεί να βρει τους φυσιολογικούς ρυθμούς της.
Ο Παντελής Μπούμπουρας στο κέντρο με τον δήμαρχο Οδησσού (αριστερά) και τους δύο γιους του και τη νύφη του (δεξιά)
Η οικονομική στενότητα -αν και για διαφορετικούς λόγους- δεν είναι το μόνο που συνδέει τώρα την Ελλάδα και την Ουκρανία, αφού ειδικά στην Οδησσό οι Ελληνες έμποροι διέπρεψαν στους προηγούμενους αιώνες δημιουργώντας μια πανίσχυρη αστική τάξη που άφησε έντονο το στίγμα της έως και σήμερα, κι ας είναι πια ελάχιστοι. Μεταξύ αυτών και ο Ελληνας επιχειρηματίας Παντελής Μπούμπουρας, ιδιοκτήτης της τεχνικής-κατασκευαστικής εταιρείας Gefest με έδρα την Οδησσό. Ο 62χρονος σήμερα κατασκευαστής, αφού αρχικά εργάστηκε στην Ουκρανία ως συνεργάτης (εργολάβος) της εταιρείας Μηχανική και διαβλέποντας τις μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης της χώρας εκείνη την περίοδο, προχώρησε μόνος του ιδρύοντας τη δική του επιχείρηση στα τέλη του 1997. Τα επόμενα είκοσι χρόνια η εταιρεία του κ. Μπούμπουρα αναδείχθηκε μία από τις πιο ισχυρές του κλάδου στην Ουκρανία.
Συγκροτήματα κατοικιών, εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία, λιμάνια και κτίρια κάθε είδους ανήκουν στο πορτφόλιο της Gefest, η οποία σήμερα έχει τη μορφή ενός ολόκληρου ομίλου εταιρειών. Αυτή την εποχή η Gefest έχει αναλάβει την κατασκευή κτιριακών εγκαταστάσεων συνολικού εμβαδού άνω των 450.000 τ.μ. Και όπως όλα δείχνουν, ο Ελληνας επιχειρηματίας έχει βάλει σκοπό να μπει στη βίβλο των μεγάλων ευεργετών όχι μόνο για τη χώρα που τον βοήθησε να διαπρέψει, την Ουκρανία, αλλά και για αυτή που τον γέννησε, την Ελλάδα.
Το Πάρκο των Ελλήνων
Μέσω της κοινωφελούς οργάνωσης «Ιδρυμα Μπούμπουρα» ενισχύει διαρκώς και με κάθε τρόπο το -ισχυρό- ελληνικό στοιχείο στην Ουκρανία. Το Μουσείο Φιλικής Εταιρείας, το οποίο συντηρεί ο ίδιος, το Πάρκο των Ελλήνων, που ο ίδιος οραματίστηκε σε κεντρικό σημείο του ιστορικού λιμένα της Οδησσού -μια έμπνευση που του γέννησε η ύπαρξη ακριβώς απέναντι του Πάρκου των Τούρκων-, και για το οποίο θα δαπανήσει περίπου 3 εκατ. ευρώ, αλλά και πλήθος άλλων προσφορών που περιλαμβάνουν από ανθρωπιστική βοήθεια σε τρόφιμα και φάρμακα σε Ελληνοουκρανούς της Μαριούπολης μέχρι τη χορηγία της Demy για τη συμμετοχή της Ελλάδας στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision τον περασμένο Μάιο, το πεδίο της δράσης του είναι, αν μη τι άλλο, πολύπλευρο. Στη γιορτή της πόλης, πάντως, λέξεις όπως «Ελληνας» και «ελληνικό» πήγαιναν κι ερχόταν σε κάθε είδους εκδηλώσεις, από τον δήμαρχο που χαιρέτισε τις εορταστικές εκδηλώσεις μέχρι στα εγκαίνια του μνημείου για τους πρώτους Ελληνες αποικιστές στην Οδησσό τον 6ο π.χ. αιώνα (δικής του χορηγίας) στην πλατεία Ελλήνων (επίσης δικό του δημιούργημα). Μέχρι και στο υπέροχο κτίριο της όπερας, τόσο τοπικοί παράγοντες με προεξέχοντα τον δήμαρχο όσο και η Ελληνίδα πρόξενος Δέσποινα Κουκουλοπούλου απέδωσαν ζεστές ευχαριστίες στον Ελληνα επιχειρηματία που προσκάλεσε στον ιστορικό αυτό χώρο τη Φιλαρμονική Μπάντα Αμφιλοχίας (!) για να παρουσιάσει έργα των Ξαρχάκου, Θεοδωράκη και Χατζιδάκι σε ένα θέατρο γεμάτο από Ελληνοουκρανούς.
Η Οδησσός, ολόφωτη για την ελληνική φιέστα, σαν σε χριστουγεννιάτικο σκηνικό
Ο κόσμος στους δρόμους, ειδικά το Σάββατο, ημέρα της μεγάλης συναυλίας με πλήθος τοπικών αστέρων της μουσικής και τη δική μας Demy ως guest star, ήταν δεκάδες χιλιάδες, σαν κάποιος να κήρυξε «απελευθέρωση από τον ζυγό». Στον δρόμο προς το γήπεδο μπάσκετ της πόλης όπου οι παλαίμαχοι παίκτες του Ολυμπιακού αγωνίστηκαν με τους παλαίμαχους της ουκρανικής ομάδας Μπίπα -ιδιοκτησίας του Παντελή Μπούμπουρα-, οι εικόνες άλλαζαν, η πόλη γινόταν γκρίζα, οι άνθρωποι το ίδιο. Διασχίσαμε τη σκοτεινή πλευρά της. Το γκρουπ με τις χαμογελαστές μαζορέτες της Μπίπα που χτυπούσαν ρυθμικά τα τύμπανα στην είσοδο του γηπέδου ελάφρυναν την ατμόσφαιρα και προκαλούσαν ενθουσιασμό στους φιλάθλους - ακόμα και στους λίγους Ελληνες. Το κλίμα εορταστικό, άλλωστε ο αγώνας ήταν φιλικός και περισσότερο συμβολικός. Η παρουσία του Παναγιώτη Φασούλα προσέλκυσε τα φλας και το ενδιαφέρον τοπικών και μη μέσων, αλλά και φιλάθλων που έσπευσαν να φωτογραφηθούν μαζί του. Τα καλαμπουρίσματα μεταξύ των παικτών, με πρωταγωνιστή κυρίως τον Σαράντη Παπαχριστόπουλο, που πέταγε συνεχώς ατάκες, έδειχναν ότι η ψυχολογία της ομάδας ήταν μια χαρά. Δεν ίσχυε το ίδιο όμως και για την αθλητική εικόνα της. Εμφανώς νεαρότεροι οι Ουκρανοί και σε καλύτερη φόρμα. Αν ο μέσος ηλικιακός όρος στους παλαίμαχους Ολυμπιακούς ήταν τα 55 περίπου, στους Ουκρανούς ήταν μάξιμουμ τα 45 έτη. Εντούτοις η μαχητικότητά τους ήταν αναμφισβήτητη και οι επιδόσεις κάποιων παικτών όπως ο Γιάννης Κουκής και ο Βασίλης Ντάκουλας εντυπωσιακές, έστω κι αν χάσαμε.
Οι μεγάλες δωρεές
Ο επιχειρηματίας, με την οικογένεια σύσσωμη στο πλευρό του -έχει δυο γιους που ασχολούνται ενεργά ο ένας με τις κατασκευές και ο άλλος με το ίδρυμα, και μία κόρη-, ήταν πανταχού παρών σε όλες τις εκδηλώσεις και φυσικά ως οικοδεσπότης δεν παρέλειψε να παραθέσει για δύο βραδιές επίσημο δείπνο στην ελληνική αποστολή σε ένα από τα πιο κοσμικά εστιατόρια της πόλης, το «Babel Fish». Ο γιος του Βασίλης, που δραστηριοποιείται κυρίως με την Gefest, και ο Σπύρος, που είναι αντιπρόεδρος του «Ιδρύματος Μπούμπουρα», εξίσου δραστήριοι και δημιουργικοί, μιλάνε με τους καλεσμένους και δίνουν μαθήματα ελληνικής φιλοξενίας.
Η εντυπωσιακή Οπερα της Οδησσού, όπου η Φιλαρμονική Μπάντα Αμφιλοχίας έπαιξε ελληνικές μελωδίες για τους Ουκρανούς
Οι μπίζνες δεν θα μπορούσαν να λείψουν από το κάδρο των συζητήσεων: «Οι επιχειρήσεις που είχαμε στην Κριμαία μετά τις νέες αρχές που ανέλαβαν έχουν πια χαθεί. Πρόκειται για το 10% επί του συνόλου των επιχειρήσεών μας αλλά δεν ήταν δυνατό να συνεχίσουμε γιατί, όπως και οι περισσότεροι Ουκρανοί, έτσι και μεις θεωρούσαμε ότι η Κριμαία είναι ουκρανική. Χάσαμε τις επιχειρήσεις μας εκεί, αλλά αυτό θεωρούσαμε σωστό», λέει ο Βασίλης Μπούμπουρας, που φαίνεται να ασπάζεται πλήρως το όραμα του πατέρα του όχι μόνο για δημιουργικές μπίζνες, αλλά και για ανθρωπιστικές δράσεις που θα βάλουν το επώνυμο «Μπούμπουρας» δίπλα σε εκείνο των μεγάλων ευεργετών. «Ποιο είναι, όμως, το κίνητρο πίσω απ' όλες αυτές τις δωρεές και τις κοινωφελείς προσφορές; Ο πατέρας μου ήρθε εδώ πριν 20 χρόνια για να βρει την τύχη του. Και τα κατάφερε πάρα πολύ καλά.
Θεωρούμε ότι βλέποντας τους ανθρώπους αυτούς να έχουν τεράστιες ανάγκες υποδομών, είτε αυτό είναι πάρκο, είτε νοσοκομείο, είτε παιδικός σταθμός κ.τ.λ., όταν εδώ ζεις και δραστηριοποιείσαι και αυτή η πόλη σε έχει βοηθήσει να γίνεις αυτό που είσαι, δεν μπορείς να μείνεις αμέτοχος και να αφήσεις τους ανθρώπους αυτούς αβοήθητους. Τώρα θα φτιάξουμε το Ελληνικό Πάρκο. Και όταν το υλοποιήσουμε, είμαι σίγουρος ότι θα πρέπει να βρούμε και κάτι ακόμα μεγαλύτερο για να προσφέρουμε βοήθεια στον κόσμο. Αυτό μπορεί να είναι ένα πανεπιστήμιο για όλους τους Ελληνες που ζουν εδώ ή θέλουν να έρθουν εδώ. Ο τόπος πάσχει από την έλλειψη πανεπιστημίου», καταλήγει ο Βασίλης Μπούμπουρας, κάνοντας μια τόσο μεγάλη δωρεά να ακούγεται σχεδόν σαν κάτι καθημερινό.
Το μεγάλο project στη Λήμνο
Η οικογένεια Μπούμπουρα δεν εφησυχάζει, όπως φαίνεται. Ούτε στις δωρεές, αλλά ούτε και στις μπίζνες. Επόμενο μεγάλο project η κατασκευή τεσσάρων ξενοδοχείων στα πάτρια εδάφη, τη Λήμνο, το νησί όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο πατριάρχης της οικογένειας. Ενας τόπος που, όπως λέει ο Παντελής Μπούμπουρας, είναι ακόμα τουριστικά παρθένος και αν σήμερα ακούγεται μεγαλεπήβολο το project, είναι σίγουρος ότι σε πέντε χρόνια οι κόποι και κυρίως η επένδυσή του ύψους περίπου 200 εκατ. ευρώ θα αποδώσουν καρπούς.
Πόσο έξυπνο, όμως, είναι σήμερα για κάποιον επιχειρηματία με ανθηρές μπίζνες στο εξωτερικό να ρισκάρει τα λεφτά του στη σημερινή Ελλάδα υπό τις υπάρχουσες «δυσκοίλιες» συνθήκες; Βλέπει αλήθεια κάποιο φως στο επιχειρηματικό τούνελ της Ελλάδας; Ο κ. Μπούμπουρας είναι κάτι παραπάνω από γλαφυρός: «Με αυτή την κυβέρνηση αν υπάρχει φως; Ούτε μία στο δισεκατομμύριο! Εγώ έχω απογοητευτεί πλήρως. Από τη στιγμή που επικράτησαν οι άθλιοι, που είναι άχρηστοι, δεν υπάρχει ούτε μία στο δισεκατομμύριο. Κάθε μέρα που περνάει είναι εθνικά επικίνδυνοι. Δεν μιλάω μόνο για τα οικονομικά της χώρας, αλλά για τις αντιλήψεις και τις θεωρίες τους. Αυτό που θέλουν να εφαρμόσουν αυτοί δεν μπορεί να εφαρμοστεί πουθενά στον κόσμο, είναι αδύνατον... Εννοώ αυτό τον κακώς εννοούμενο τύπο κομμουνιστικού καθεστώτος.
Η ομάδα των παλαίμαχων του Ολυμπιακού με την Demy
Ποιο σοβιέτ, καλέ, και κολοκύθια; Ας πάνε να δούνε πώς διοικείται η Ρωσία και μετά ας έρθουν να μιλήσουν. Πλάκα μάς κάνουνε; Ναι, με αυτή την κυβέρνηση πάω και ξεκινάω μπίζνες στην Ελλάδα. Και τι να κάνω; Να περιμένω πότε θα πέσουν; Εγώ είμαι με την ελληνική σημαία. Κι αν αυτοί πέσουν μετά από δέκα χρόνια, θα τους περιμένω;». Η αλήθεια είναι ότι άνθρωποι που σφύζουν από δημιουργικότητα δεν μπορούν να περιμένουν. Και ο δαιμόνιος Ελληνας επιχειρηματίας σίγουρα δεν ανήκει στους καρτερικούς: «Αυτή τη στιγμή κάνω τέσσερις μελέτες για ξενοδοχεία, από 8.000 μέχρι 25.000 τετραγωνικά μέτρα, και να δούμε πότε θα πάρω άδειες, αν θα λάβω επιδότηση.... όλα αυτά. Μου λένε, ας πούμε, ότι για το ένα μπορεί να κάνω και δυόμισι χρόνια να πάρω άδεια γιατί έχει το οικόπεδο λουλουδάκια... Εντάξει, τους λέω να τα φυτέψουμε πιο πέρα τα λουλουδάκια... Φυσικά πρέπει να προστατεύουμε και να σεβόμαστε τη φύση, αλλά ξέρεις κάτι; Σε ένα έρημο μέρος δεν έχει αξία τίποτα αν δεν είναι ζωντανό. Ούτε το πάρκο, ούτε το λουλουδάκι... Στη Λήμνο, ας πούμε, ήταν 30.000 κάτοικοι και τώρα είναι 16.000. Και, όπως πάνε, θα μείνουν 5.000. Τι να τα κάνεις τα λουλουδάκια αν δεν θα έχεις τον κόσμο στον τόπο του να τα δει και να τα μυρίσει; Και η νεολαία φεύγει γιατί δεν έχει υποδομές και δουλειές, όχι γιατί της λείπουν τα λουλουδάκια. Θέλω να αλλάξω το νησί μου. Οπως θέλω να εδραιωθώ σε αυτή εδώ την πόλη που μου δίνει τόσα. Και θα της τα δώσω πίσω». Προφανώς, βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο.
