Δουλεύοντας το καλοκαίρι σε νησί: μαρτυρίες εργαζομένων

Ενώ κάποιοι προγραμματίζουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές, κάποιοι άλλοι βρίσκονται ήδη σε καλοκαιρινούς προορισμούς για να μας υποδεχτούν με το χαμόγελο στα χείλη.

Η Αργυρώ, ο Χρήστος και η Σταυρούλα μας μεταφέρουν τις εμπειρίες τους και τις εντυπώσεις τους από την καλοκαιρινή δουλειά σε νησί.
Το καλοκαίρι για τους περισσότερους από εμάς σημαίνει ήλιος, θάλασσα, χαλάρωση σε ονειρικές παραλίες, νυχτερινές περιπλανήσεις στα γραφικά σοκάκια των ελληνικών νησιών, καλό, παραδοσιακό φαγητό συνοδευόμενο πάντα από ένα ποτήρι κρασί ή ούζο και στιγμές ξεγνοιασιάς και απόλαυσης που φαντάζουν λυτρωτικές ιδιαίτερα μετά από έναν κουραστικό χειμώνα.



(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Κι ενώ λοιπόν η σκέψη μας τριγυρνάει στις καλοκαιρινές μας διακοπές, κάποιοι άλλοι έχουν ήδη εγκατασταθεί στα ελληνικά νησιά. Ο λόγος για όλους αυτούς τους ανθρώπους που προετοιμάζουν το έδαφος και περιμένουν, φορώντας το καλύτερο τους χαμόγελο, να μας υποδεχτούν και να μας εξυπηρετήσουν. Είναι οι άνθρωποι που έχουν απαρνηθεί τις καλοκαιρινές διακοπές σε μία προσπάθεια να συνδυάσουν εργασία και χαρά, απολαμβάνοντας όσα προνόμια των διακοπών γίνεται, δουλεύοντας.
Επειδή πολλά έχουν ακουστεί κατά καιρούς γι' αυτούς τους "προνομιούχους" εργαζόμενους, που  μπορούν να χαίρονται για μία ολόκληρη σεζόν τον νησιώτικο αέρα και τον υπόλοιπο καιρό να ξεκουράζονται σε εξωτικά μέρη του εξωτερικού, αναζητήσαμε τρεις ανθρώπους που τα τελευταία χρόνια δουλεύουν σε νησί, για να μας απαντήσουν σε ερωτήματα και να μας λυθούν οι όποιες απορίες.

Αργυρώ Πετράκου: μία μεταφράστρια λογοτεχνίας από το Στρασβούργο στη Σαντορίνη

Για την Αργυρώ, η πρώτη επαφή με τη Σαντορίνη έγινε ένα καλοκαίρι, χρόνια πριν, που σκέφτηκε ότι η δουλειά σε νησί θα ήταν μία καλή ευκαιρία να μαζέψει χρήματα για τα δίδακτρα του μεταπτυχιακού της στο Στρασβούργο. Το μεταπτυχιακό το ολοκλήρωσε επιτυχώς, αρνήθηκε τις προτάσεις που είχε για δουλειά εκεί και επέστρεψε στη ρεσεψιόν ενός ξενοδοχείου στο Καμάρι της Σαντορίνης για να υποδέχεται, πάντα χαμογελαστή, τους τουρίστες που έρχονται διακοπές.
Φέτος κλείνει αισίως την έβδομη σεζόν και αν και το έχει σκεφτεί αρκετές φορές, δεν ξέρει αν τελικά θα της άρεσε να σταματήσει, για να ψάξει μία δουλειά για όλο τον χρόνο. "Όταν δουλεύεις σεζόν, έχεις μια αίσθηση ελευθερίας", εξηγεί λίγες ημέρες πριν αφήσει τη ζωή της στην Αθήνα για το νησί. "Η ζωή σου εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να γίνει ρουτίνα και έτσι είναι αδύνατον να νιώσεις εγκλωβισμένος σε μια πραγματικότητα που δεν σε καλύπτει. Υπάρχουν βέβαια στιγμές που η σταθερότητα όσων ζουν και εργάζονται σε ένα μέρος όλο τον χρόνο μοιάζει ιδανική".

Από τις αρχές Απριλίου ως τα τέλη του Οκτώβρη, η Αργυρώ θα βρίσκεται στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου στη Σαντορίνη,  με την ελπίδα να γνωρίσει ανθρώπους από όλο τον κόσμο, να κάνει και φέτος καινούργιους φίλους και να ζήσει μοναδικές εμπειρίες. "Είναι απίστευτο πόσα πράγματα μπορεί να αποκομίσει κανείς από την καθημερινή συναναστροφή με τόσους πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους.
Έχω μάθει να είμαι πιο ανοιχτή με τον κόσμο γύρω μου, να μην κρίνω με την πρώτη ματιά και να πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος έχει να σου πει κάτι ενδιαφέρον αν του δώσεις την ευκαιρία. Βασικά το να δουλεύεις σε ένα τουριστικό μέρος όπως η Σαντορίνη, είναι σαν να ταξιδεύεις και να έρχεσαι σε επαφή με άτομα που για διάφορους λόγους δεν θα προσέγγιζες σε άλλη περίπτωση".
Δουλεύοντας όμως επτά μέρες την εβδομάδα για περίπου έξι με επτά μήνες, φαντάζει δύσκολο να πιστέψει κανείς, ότι μέσα σε αυτό το διάστημα υπάρχει άνθρωπος που έχει τις αντοχές να είναι πάντα χαμογελαστός και να είναι ανοιχτός να γνωρίζει και να συνομιλεί καθημερινά με διαφορετικούς ανθρώπους. Πράγματι θα πει η Αργυρώ, "είναι αρκετά δύσκολο να δουλεύεις για τόσους μήνες χωρίς μια μέρα ξεκούρασης και πόσο μάλλον όταν κατά τη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου η ένταση της δουλειάς είναι η ίδια και οι ρυθμοί δεν χαλαρώνουν ποτέ. Παρόλα αυτά, επειδή δεν έχεις τον χρόνο να το σκεφτείς και να το αναλύσεις, μπαίνεις σε ένα είδος αυτόματου πιλότου και οι μέρες κυλούν".
Με τα χρόνια άλλωστε έχει γίνει πια τρόπος ζωής. "Αν δουλέψεις σεζόν μόνο από ανάγκη, θα περάσεις ένα πολύ άσχημο καλοκαίρι και το αποτέλεσμα στη δουλειά σου δεν θα είναι ικανοποιητικό. Όπως ισχύει για τα περισσότερα πράγματα, η σεζόν θέλει καλή διάθεση και μεράκι, να ξυπνάς κάθε πρωί και να βρίσκεις λόγους για να είσαι χαρούμενος ώστε να κάνεις και όλους αυτούς που έρχονται στο ξενοδοχείο σου, στην ταβέρνα σου, στην επιχείρησή σου να νιώθουν ότι η Ελλάδα είναι ήλιος και χαρά".
Οι περισσότεροι ξένοι, εξηγεί η Αργυρώ, έρχονται προκατειλημμένοι, πιστεύοντας ότι στην Ελλάδα υποφέρουμε και πεινάμε. Άλλοι είναι καχύποπτοι και θεωρούν ότι θα κάνουμε τα πάντα για τους κοροϊδέψουμε. "Μετά την πρώτη ημέρα όλοι ενθουσιάζονται με την ελληνική φιλοξενία, με την αισιοδοξία και την καλή μας διάθεση, με την ομορφιά του τόπου και το καλό φαγητό. Στο τέλος οι περισσότεροι  αναρωτιούνται "Μα πώς είναι δυνατόν να έχει φτάσει η χώρα σας σε αυτό το σημείο όταν έχετε όλη αυτή την ομορφιά και αυτό το φανταστικό κλίμα; Εμείς πιστεύαμε ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες αλλά εσείς δουλεύετε πολύ περισσότερο από εμάς τους υπόλοιπους Ευρωπαίους".
Με την έλευση του χειμώνα, και οι τελευταίοι εναπομείναντες επιστρέφουν και αυτοί στη βάση τους. Τι γίνεται τότε; "Όχι, δεν χαλαρώνω σε κάποια εξωτική παραλία ούτε γυρνάω τον κόσμο με τα χρήματα που έχω μαζέψει", μου εξηγεί χαμογελώντας. "Παλιότερα όσοι δούλευαν σεζόν, μπορούσαν πράγματι να βγάζουν αρκετά χρήματα ώστε να κάνουν ταξίδια ή γενικά να περνούν τον χειμώνα τους σχετικά άνετα. Πλέον είναι πάρα πολύ δύσκολο. Αν θέλεις να δουλεύεις μόνο έξι μήνες τον χρόνο, πρέπει να ξοδεύεις όσο το δυνατόν λιγότερα το καλοκαίρι και να μην έχεις προσδοκίες για "dolce vita" τον χειμώνα. Εγώ, τους πρώτους χειμώνες δούλευα ως μεταφράστρια για έναν εκδοτικό οίκο και τους υπόλοιπους ρεσεψιόν σε ξενοδοχείο στην Αθήνα".

Χρήστος Παπαγεωργίου: προσφέροντας ελληνικές, γευστικές εμπειρίες

Πέντε καλοκαιρινές σεζόν έχει στο ενεργητικό του ο chef Χρήστος Παπαγεωργίου, ο οποίος ορμώμενος από την επιθυμία του να αποκτήσει νέες εμπειρίες, αποδέχτηκε την πρόκληση να δουλεύει κάτω από φοβερά πιεστικές συνθήκες, εμπλουτίζοντας τις γνώσεις του και βελτιώνοντας την τεχνική του. Βρέθηκε στη Σαντορίνη για να δει από κοντά πώς είναι να δουλεύεις καλοκαίρι σε νησί.
Σχεδόν έξι μήνες απουσιάζει από την Αθήνα, φεύγει λίγο πριν το Πάσχα, επιστρέφει στα τέλη του Οκτώβρη, για να εγκατασταθεί στην κουζίνα ενός ξενοδοχείου στη Σαντορίνη, με την ελπίδα να ικανοποιήσει την πείνα των τουριστών, χαρίζοντάς τους χαμόγελα. Αυτή άλλωστε είναι για τον chef και το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς του "η ικανοποίηση και η ευχαρίστηση που βλέπω στο πρόσωπο των πελατών όταν απολαμβάνουν ένα πιάτο μου. Είναι η καλύτερη ανταμοιβή όταν σε συγχαίρουν για το αποτέλεσμα της δουλειάς σου".

Εξίσου σημαντικές είναι βέβαια οι εμπειρίες που αποκτά, οι γνωριμίες με διαφορετικούς ανθρώπους που σε συνδυασμό με την αναγνωρισιμότητα σε διεθνές επίπεδο, είναι αρκετά για να γεμίσουν τον Χρήστο, και να τον βοηθούν να αντέχει τις συνθήκες εργασίας. "Κακά τα ψέμματα", μου εξηγεί ο Χρήστος, "τα πράγματα δεν είναι πολύ εύκολα. Υπάρχει κούραση και πίεση. Η δουλειά σου γίνεται μέρος της καθημερινότητάς σου, η οποία όμως, είναι πολύ δημιουργική".
Και αυτός, όπως και η Αργυρώ, πιστεύει ότι οι περισσότεροι μπορεί να ξεκίνησαν να δουλεύουν σεζόν το καλοκαίρι από ανάγκη, όμως "αν δεν γίνει τελικά τρόπος ζωής, δεν προοδεύεις". Επειδή, λοιπόν για τον Χρήστο η δουλειά στο νησί είναι τρόπος ζωής, δεν νιώθει, για την ώρα τουλάχιστον, την ανάγκη να σταματήσει μιας και εκτός του ότι αγαπά πολύ τη δουλειά του, έχει "επενδύσει και στον τουρισμό που έχει προοπτικές".
Είναι άλλωστε ιδιαίτερα γοητευτικό να συμβάλλει και αυτός με τον τρόπο του, στην κατάρριψη των αντιλήψεων των τουριστών που ερχόμενοι στην Ελλάδα, πιστεύουν πολλές φορές ότι θα βρουν φτωχές τουριστικές υποδομές οι οποίες δεν θα μπορούν να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες τους. "Όταν όμως μας επισκέπτονται, αλλάζουν ριζικά γνώμη. Θαυμάζουν τις ομορφιές της χώρας μας, τον πολιτισμό μας, τον ήλιο και τις υψηλού επιπέδου παροχές μας. Έτσι μας επισκέπτονται ξανά και ξανά, γιατί θεωρούν ότι η χώρα μας είναι πανέμορφη".   Όλα αυτά συμβάλλουν στο να αφήνει στην άκρη, έστω για λίγο, την κούραση και την αυξημένη πίεση της δουλειάς, ιδιαίτερα κατά την περίοδο του 15αύγουστου, που είναι η εποχή με το περισσότερο άγχος.
Τον χειμώνα επιστρέφοντας στην Αθήνα, ασχολείται με την οργάνωση και συμβουλευτική κουζίνας σε διάφορα εστιατόρια, χαλαρώνει λίγο και προετοιμάζεται ξανά για το επόμενο καλοκαίρι.

Σταυρούλα Κρανίτη: πώς θα κάνεις οικογένεια;

Περισσότερο προβληματισμένη, η Σταυρούλα, απόφοιτος τουριστικών επαγγελμάτων, ετοιμάζεται να αναχωρήσει για την κοσμοπολίτικη Μύκονο, συμπληρώνοντας τρία χρόνια εργασίας σε νησί. Το βιογραφικό της βέβαια εμπλουτίζεται με επιπλέον δουλειές, καθώς τους χειμώνες έχει εργαστεί είτε ως αεροσυνοδός είτε στη ρεσεψιόν κεντρικού ξενοδοχείου της Αθήνας.
Για την Σταυρούλα, η σεζόν παραμένει ανάγκη. Την πρώτη φορά βέβαια της άρεσε και η ιδέα να δουλεύει σε νησί. Τη δεύτερη δυσκολευόταν να βρει δουλειά και φέτος το ξενοδοχείο που εργαζόταν έκλεισε για ένα διάστημα τον χειμώνα οπότε έμεινε πάλι εκτός. Την αγχώνει που έχει συρρικνωθεί η σεζόν, αλλά και το γεγονός ότι δεν θα ήθελε να δουλεύει για πάντα σε αυτό το καθεστώς. Θα εξομολογηθεί ότι "όταν είσαι στο νησί και ζεις σε ένα όμορφο μέρος το καλοκαίρι, σίγουρα είναι πολύ ωραία. Εάν όμως είχα μια δουλειά όλο το χρόνο δεν θα είχα τόσο άγχος", και συνεχίζει λέγοντας "τα χρήματα που κερδίζεις νομίζω δεν είναι αρκετά για να χαλαρώνεις τους υπόλοιπους έξι μήνες. Ίσως παλαιότερα να ίσχυε κάτι τέτοιο, όχι πια όμως".
Κάπως έτσι, αν θέλει κανείς να δουλεύει σε νησί θα πρέπει να ψάχνει δουλειά δύο φορές τον χρόνο. Παρόλα αυτά, "οι ρυθμοί και οι αποστάσεις σε ένα νησί είναι τελείως διαφορετικοί και η καθημερινότητα κυλάει καλύτερα. Στην Αθήνα νιώθω πως έχω λιγότερο ελεύθερο χρόνο κι ας έχω ρεπό. Αν δουλέψεις σε νησί, θα καταλάβεις ότι δεν είναι τόσο ακατόρθωτο όσο φαίνεται". Και φυσικά έχει και τα καλά του "σκληραγωγείσαι, αποκτάς εργασιακή εμπειρία και περνάς καλά κάνοντας πολύ καλούς φίλους με τις ίδιες με εσένα ανησυχίες".

Θεωρεί "πολύ δύσκολο να διατηρηθεί μία ερωτική σχέση από απόσταση" ενώ την προβληματίζει ιδιαίτερα "πώς και εάν κάτω από αυτές τις συνθήκες μπορείς να κάνεις οικογένεια". Στον αντίποδα, ο Χρήστος, περισσότερο αισιόδοξος, πιστεύει ότι "μπορεί να υπάρξει σχέση και μάλιστα ουσιαστική όταν ο σύντροφός σου κατανοεί τον τρόπο ζωής σου και σε στηρίζει σε όλες τις επιλογές σου. Αυτό μπορεί να συμβεί και στις φιλικές σχέσεις, οι οποίες μπορούν να διατηρηθούν μόνο όταν είναι ανιδιοτελείς. Άλλωστε, μην ξεχνάμε, πάντα υπάρχει χρόνος για τους ανθρώπους που αγαπάμε".
Για την Αργυρώ, "αν η οποιαδήποτε σχέση έχει ξεκινήσει πριν μπεις σε αυτόν τον τρόπο ζωής, πιθανότατα θα συνεχίσει να υπάρχει παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια". Παραδέχεται ότι χρειάζεται "υπομονή και κατανόηση, κυρίως από την πλευρά των ανθρώπων που συνεχίζουν να ζουν την καθημερινότητά τους όταν εσύ φεύγεις για έξι μήνες", ενώ η ίδια νιώθει "πολύ τυχερή που οι φίλοι μου, ακόμα και να μην επικοινωνήσουμε όλο το καλοκαίρι, τον Οκτώβρη θα με περιμένουν και θα με υποδεχτούν σαν να μην έχει περάσει μια μέρα από όταν έφυγα. Σχέση παρόλα αυτά δεν θα ξεκινούσα με αυτές τις προϋποθέσεις παρά μόνο αν ο άλλος ήταν διατεθειμένος να ακολουθήσει τον ίδιο τρόπο ζωής".

Η εικόνα της Ελλάδας

Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, η Αργυρώ, ο Χρήστος, η Σταυρούλα και οι χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι στον τομέα του τουρισμού, είναι υπεύθυνοι σε μεγάλο βαθμό για την εικόνα που τελικά θα σχηματίσουν οι ξένοι για την Ελλάδα. Η Αργυρώ που έχει να θυμάται μόνο ευχάριστες στιγμές, όσον αφορά τη συναναστροφή της με τους τουρίστες, τολμά να πει "αισθάνομαι ότι όλοι όσοι δουλεύουν στον τουρισμό πρεσβεύουν εν μέρει την Ελλάδα, γι αυτό και χαίρομαι πάρα πολύ όταν οι άνθρωποι φεύγουν για τη χώρα τους με τόσο ωραίες εντυπώσεις και αναμνήσεις, αφήνοντας ένα κομμάτι τους εδώ, με την υπόσχεση να επιστρέψουν".
Μπορεί κάποτε η καλοκαιρινή εργασία να ακουγόταν ιδεατή, κυρίως στους νέους ανθρώπους, ιδιαίτερα όταν αυτό σήμαινε ότι για τους υπόλοιπους έξι μήνες του χρόνου η ανάπαυση και τα ταξίδια θα είχαν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις ζωές τους, όμως,  φαίνεται ότι δεν είναι ακριβώς όπως τη φανταζόμαστε.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων που δεν απόλαυσαν τη θάλασσα παρά τον Οκτώβρη, που δεν είχαν τις αντοχές να διασκεδάσουν ή να αφιερώσουν χρόνο στον ευατό τους κάνοντας δημιουργικά πράγματα, παρόλα αυτά, έπρεπε κάθε μέρα, για έξι μήνες να είναι ετοιμοπόλεμοι, με όπλα τους το χαμόγελο και την ευχάριστη διάθεση, για να μας κάνουν να ζήσουμε όσο γίνεται τις ονειρικές διακοπές που είχαμε φανταστεί.
Προγραμμάτισε τις καλοκαιρινές σου διακοπές, απόλαυσε τον ήλιο και τη θάλασσα που απλόχερα προσφέρει η χώρα μας, αλλά κράτα και στην άκρη του μυαλού σου ότι τελικά, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Καλές διακοπές!

www.pathfinder.gr

from anatakti.gr http://ift.tt/1GyVPNy
via IFTTT