«Με τον σπάρο τον ξενύχτη στη Ραφήνα»

Αν για το ευρύ κοινό η Ραφήνα είναι το δεύτερο μεγάλο λιμάνι μετά τον Πειραιά, τρόπος απόδρασης για την Εύβοια, την Ανδρο και τις Κυκλάδες, για τη λαϊκή φιλολογία είναι χαρά
και το ξεφάντωμα. Εκεί ξελόγιαζε τη δεκαετία του '50 ο σπάρος την κυρία καβουρίνα, οι ήρωες του Βασίλη Τσιτσάνη όσο τα καβουράκια την αναζητούσαν μάταια στο γιαλό. «Ελα πάμε στη Ραφήνα/ να πνιγούμε στη ρετσίνα/ με γαρίδες και ουζάκια/ να ραγίσουν τα πλακάκια», μας καλούσαν σε ανέμελο γλέντι η Νένα Βενετσάνου και η Μπέτυ Κομνηνού τρεις δεκαετίες αργότερα.



//
Οι Ρυμφόστομες φιάλες από το Ασκηταριό που εκτίθενται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο μαρτυρούν ότι τα λιμανάκια της έχουν μεγάλη ιστορία. Με κατοίκηση από τα Νεολιθικά χρόνια. Αλλωστε στο 3.000 π.Χ. χρονολογείται η ακρόπολη που εντοπίστηκε «Μαρίκες», την παραλία που προτιμούν μεγάλοι και παιδιά.

Στα τέλη του 6ου αι. π.Χ. ο δήμος ονομάστηκε Αραφήν (από το όνομα το πρώτου κυβερνήτη της φυλής Αιγηίδα) και η παραθαλάσσια περιοχή «Αραφηνίδες Αλές», ενώ στα βυζαντινά χρόνια χρονολογείται η μονή Παντοκράτορος (Νταού Πεντέλη).

Read more: http://ift.tt/1LrpvPi

from anatakti.gr http://ift.tt/1LrpvPl
via IFTTT