Συνέντευξη
Η Ρίτα Σταματάκη -Βέργου, με μακρά πορεία στον χώρο της επικοινωνίας, μπορεί να περηφανεύεται πώς είναι μία γυναίκα πίσω από δεκάδες ιστορίες επιτυχίας. Η δική της
όμως, η μεγαλύτερη, είναι ίσως η κόρη της.
Με περιμένει στο σπίτι της στα βόρεια προάστια. Στην υποδοχή μια φλύαρη λυκοσκυλίνα. «Πολύ πριν αποκτήσω την κόρη μου, τη Μαριάννα, ήμουν ήδη η μάνα δύο σκύλων» μου λέει η Ρίτα για τις «κορούλες» της με την αμεσότητα της επιτυχημένης επικοινωνιολόγου που καταργεί τον πληθυντικό με το «καλημέρα». Η Μαριάννα, με τα γκρίζα γατίσια μάτια –της γιαγιάς της, όπως πληροφορούμαι–, ξεκουράζεται στην αγκαλιά του πατέρα της, Γιώργου, και μονοπωλεί το ενδιαφέρον μας σε τέτοιο βαθμό, που οι συστάσεις και η συνέντευξη μπορούν να περιμένουν. Το σαλόνι του ζευγαριού παραμένει… σαλόνι, αφού η Μαριάννα δεν έχει περπατήσει ακόμη. «Ε, ναι, σε κάποιες εβδομάδες που θα αρχίσει να περπατάει δεν θα υπάρχει τίποτα πάνω στο τραπέζι» λέει γελώντας η Ρίτα. Προσπαθώ να φανταστώ αυτή τη χαμογελαστή, τρυφερή γυναίκα, που το πρόσωπό της φωτίζεται κάθε φορά που κοιτάζει το μωράκι της, να διαχειρίζεται πολυεθνικούς λογαριασμούς και να διαπραγματεύεται με αυστηρότητα καταχωρίσεις και διαφημίσεις σαν ηρωίδα των Mad Men, αλλά μου μοιάζει αδύνατο.
«Η ολοκληρωμένη επικοινωνία έχει πολλούς άξονες. Ένας από αυτούς είναι και οι πληρωμένες καμπάνιες σε περιοδικά, ραδιόφωνο και τηλεόραση. Όμως υπάρχει κι ένας δυναμικός άξονας, ένας από τους ισχυρότερους διεθνώς, που είναι το public relations (PR). Το χτίσιμο, δηλαδή, της εικόνας του προϊόντος ή της εταιρείας, η άμεση επικοινωνία του στο κοινό, αλλά όχι με πληρωμένες καμπάνιες» μου διευκρινίζει η Ρίτα. «Οι επικοινωνιολόγοι δεν είμαστε διαφημιστές. Κάνουμε κάτι πολύ πιο δημιουργικό, κάτω από μια γενική ομπρέλα βεβαίως. Κάθε φορά που βγαίνει ένα νέο προϊόν ή μια υπηρεσία στην αγορά, αναλαμβάνει το PR να το προτείνει στο κοινό, να το γνωρίσει στους καταναλωτές ξέχωρα από τις διαφημιστικές καταχωρίσεις στον Τύπο. Καταλαβαίνω πως οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν ακούν PR, αμέσως σκέφτονται πως διοργανώνουμε πάρτι, αλλά, πίστεψέ με, δεν κάνουμε αυτό» λέει γελώντας.
Η Ρίτα σπούδασε στο Πάντειο, έκανε μεταπτυχιακό στη διαχείριση κρίσεων και ξεκίνησε, παράλληλα με τις σπουδές της, να εργάζεται ως γραμματεία σύνταξης στα περιοδικά ΚΑΙ και Αβαντάζ . Άσχετο επάγγελμα. «Ναι, αλλά ήταν τέτοια η έλξη μου για το χώρο, που εκεί έψαξα δουλειά. Μέσα σε ένα χρόνο, είχαν καταλάβει την κλίση μου και με είχαν βάλει να κάνω ό,τι είχε σχέση με επικοινωνία». Είναι η επικοινωνία ταλέντο; «Ε, βέβαια, έμφυτο» απαντά χωρίς να το σκεφτεί, για να θυμηθεί πως ήταν ένα υπερ-κοινωνικό κορίτσι και εκλεγμένη πρόεδρος του 15αμελούς. Γρήγορα μεταπήδησε σε διαφημιστική εταιρεία και αμέσως βρέθηκε απέναντι σε προκλήσεις. «Ένας από τους πρώτους μου πελάτες ήταν μια εταιρεία γκουρμέ προϊόντων, τύπου χαβιάρι, πέρλες, πάπια, πατέ – λέξεις άγνωστες τότε στο ελληνικό κοινό. Μιλάμε για δεκαεννέα χρόνια πριν. Ήταν μια πασίγνωστη εταιρεία στο εξωτερικό, αλλά παντελώς άγνωστη εδώ. Επιπλέον, δεν διέθετε ούτε δραχμή για διαφήμιση. Τα προϊόντα της έπρεπε να γίνουν γνωστά μόνο με επικοινωνία – και χωρίς social media τότε. Μετά από ένα χρόνο συνεργασίας, ο πελάτης μού είπε πως είδε αύξηση στον τζίρο του. Κι αυτό θέλει να ακούει κάθε επικοινωνιολόγος». Ο κόσμος της επικοινωνίας έχει ταυτιστεί με τους spin doctors και τη χειραγώγηση. Η Ρίτα μου συστήνει ένα διαφορετικό κόσμο, δημιουργικό, με ποιότητα. «Όταν είχα πελάτη την Bic , στη North Star (2003-2012 με διαλείμματα), στο πλαίσιο της προώθησης της εταιρείας, φέραμε στην Ελλάδα τον Φρανσουά Μπικ, απόγονο της αυτοκρατορίας. Έναν υπέροχο άνθρωπο, που έκανε σοφότερους όσους τον γνώρισαν και προσωπικά δεν θα τον ξεχάσω ποτέ. Kαι, ξέρεις, δεν είναι πολλοί οι επιχειρηματίες που μπορούν να διαχειριστούν τη δημοσιότητα». Όπως ποτέ δεν θα ξεχάσει τη βράβευσή της για τη διαχείριση του PR του κολοσσού MasterCard, όταν η Ελλάδα αναδείχτηκε πρώτη σε ποιοτικά δημοσιεύματα στην Ευρώπη, ή το πολυεθνικό δίκτυο Δημοσίων Σχέσεων Weber Shandwick στο Λονδίνο, όπου για δύο χρόνια συνεργάστηκε στενά για τον ίδιο λογαριασμό. Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται στο χώρο των συμπληρωμάτων διατροφής και βιταμινών. Έχοντας μπροστά μου την πλέον ειδήμονα, δεν μπορώ να μη ρωτήσω γιατί βομβαρδιζόμαστε από αυτή την κατηγορία προϊόντων τον τελευταίο καιρό. «Ήταν μια ακόμα συγκλονιστική εμπειρία η επαφή με αυτή την κατηγορία. Όσο για το βομβαρδισμό, θα σου πω το εξής: είναι η ζήτηση που δημιουργεί την ανάπτυξη κι αυτό σημαίνει πως ο Έλληνας καταναλωτής έχει καταλάβει αφενός το όφελος της πρόληψης και αφετέρου εκτιμά σοβαρά προϊόντα που τον βοηθούν στην καλύτερη ποιότητα ζωής, ακόμα κι αν αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας. Όπως σε κάθε κλάδο, κάποιοι τον οραματίστηκαν και άνοιξαν την ελληνική αγορά πολλά χρόνια πριν, έχοντας από τότε προβλέψει τι θα συνέβαινε τις επόμενες δεκαετίες. Προσοχή στα αμφιβόλου ποιότητας και προέλευσης προϊόντα, όμως. Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός».
Η Ρίτα είναι 43 ετών και έχει μια κόρη 9 μηνών. Πόσο εύκολο είναι στον κόσμο της διαφήμισης να πετύχεις κάτι τέτοιο; «Χωρίς να παρεξηγηθώ, οι περισσότερες γυναίκες της γενιάς μου, που είναι ακόμη στο χώρο, δεν έχουν κάνει ακόμη οικογένεια. Είναι φοβερά ανταγωνιστικό επάγγελμα και απαιτητικό σε χρόνο. Πριν τα 35 μου, δεν μπορούσα καν να διανοηθώ την προοπτική της οικογένειας. Τα ωράριά μου ήταν απαγορευτικά και ήμουν ανήσυχο πνεύμα. Είχα φέρει στην Ελλάδα τα Au Νom de la Rose –γαλλικό brand με τα πάντα γύρω από το τριαντάφυλλο– και είχα ανοίξει κατάστημα στο Κολωνάκι. Δούλευα από το πρωί ως το βράδυ». Όλα άλλαξαν όταν γνώρισε τον Γιώργο, που είναι οικονομολόγος φοροτεχνικός με σοβαρή καριέρα. «Είχε έρθει να ψωνίσει. Έπεσε στα αρώματα και με ερωτεύτηκε» λέει γελώντας η Ρίτα, ενώ ο Γιώργος, που παρακολουθεί τη συζήτηση διακριτικά, της προσφέρει ένα συνεσταλμένο χαμόγελο επιβεβαίωσης. «Νομίζω ότι με αντιμετώπισε σαν case study, τύπου “για να δούμε, θα προλαβαίνει να έχει και σχέση με αυτό το πρόγραμμα;”. Δεν ήταν εύκολο. Ένας άντρας τρομάζει με όλο αυτό». Με την επιτυχία; «Όχι» την προλαβαίνει ο Γιώργος. «Με το ωράριο» συμπληρώνει. «Ε, καλά, ένας Αιγόκερως τι θα πει! Θα ασχοληθεί με το πρακτικό μέρος» απαντά πειραχτικά η Ρίτα και σοβαρεύει. «Θυσίασα πολλά για την καριέρα μου. Εννοώ την προσωπική μου ζωή».
Μεγαλώνοντας, και κυρίως όταν στο πλάι σου βρίσκεται εκείνος που θα σε εμπνεύσει, οι προτεραιότητες αλλάζουν. «Όταν ξεκινήσαμε την προσπάθεια απόκτησης παιδιού –που δεν ήρθε καθόλου εύκολα–, κατέβασα ρυθμούς. Το παιδί ήρθε με εξαιρετική δυσκολία, λίγο πριν κλείσω τα 43. Προσπαθούσα οκτώ χρόνια, χωρίς να έχουμε ούτε εγώ ούτε ο Γιώργος κάποιο διαπιστωμένο πρόβλημα, όμως πλέον εδώ και 8 μήνες έχουμε τη Μαριάννα. Κι αυτό είναι το ισχυρότερο μήνυμα που έχω θελήσει να επικοινωνήσω στη ζωή μου σε όλες τις γυναίκες που προσπαθούν να κάνουν παιδί και δεν το καταφέρνουν. Να μην το βάζουν κάτω, να μη σταματάνε ποτέ, να βάλουν το μυαλό τους να λειτουργήσει δυναμικά. Υπάρχουν ένα σωρό διαφορετικοί τρόποι να αποκτήσει κάποιος παιδί. Αξίζει τον κόπο να μπει κάθε γυναίκα στον κόπο να τους διερευνήσει. Εγώ δεν είμαι γιατρός για να υποδείξω ποιους, αλλά υπάρχουν πολλοί. Επιπλέον, υπάρχουν οι παρένθετες μητέρες – στην Ελλάδα υπάρχει νομικό πλαίσιο. Το να αποκτήσεις οικογένεια αξίζει κάθε θυσία. Και εμείς την κάναμε». Και τι είναι αυτό που άλλαξε η Μαριάννα στη ζωή τους; «Η Μαριάννα άλλαξε τα πάντα. Είναι τα πάντα. Έχω καινούρια καρδιά. Είναι σαν να έχω ξαναγεννηθεί. Όταν είδα το μωρό μου στο πιρέξ, γνώρισα το μεγαλύτερο έρωτα. Μου πήρε χρόνο, ρίσκο. Δεν ήταν εύκολο να αποκτήσουμε το παιδί μας, αναγκάστηκα εκ των πραγμάτων να μεθοδεύσω τα πάντα». Θα έλεγες πως όλη αυτή η αγωνία και η προσπάθεια έκαναν τη Ρίτα μια μαμά υπερπροστατευτική, που αυτοπροσδιορίζεται ως μάνα, μητέρα, μαμά. «Όχι, δεν το βρίσκω υγιές κάτι τέτοιο. Δεν μπορείς να διαγράψεις μια εικοσαετία καριέρας και συνηθειών. Η δουλειά μου είναι αλληλένδετη με τη ζωή μου. Η Μαριάννα ήταν 17 ημερών όταν έπρεπε να παραστώ σε ένα πάρτι. Αλλά τα πάρτι για εμάς είναι δουλειά. Επαγγελματική υποχρέωση. Πολλές φίλες μου με θεώρησαν σχεδόν κακή μητέρα γιατί πήγα σε αυτό το πάρτι. Όμως, ντύθηκα, έβαλα μια υπέροχη τουαλέτα και πέρασα και πολύ καλά. Ναι, είχα αγωνία για τη Μαριάννα, έκανα τέσσερα τηλέφωνα κατά τη διάρκεια της βραδιάς στη μητέρα μου, αλλά αυτή την αγωνία έχω καταλάβει πως πλέον θα την έχω μέχρι να αφήσω αυτό τον κόσμο. Είμαι βέβαιη πως ένα παιδί δεν βάζει στο mute την υπόλοιπη ζωή σου. Νομίζω πως οι γυναίκες κρύβονται πίσω από τον τίτλο της μητέρας. Δεν υπάρχουν, όμως, τέτοια δράματα. Δράμα είναι να έχεις ένα παιδί άρρωστο, δράμα είναι να μην έχεις να φας, δράμα είναι να κλοτσάνε τα σκυλιά. Η γυναίκα είναι και μητέρα, αλλά πρώτα από όλα γυναίκα. Οφείλεις να είσαι ενεργός πολίτης, με ενεργή κοινωνική ζωή, για να μεγαλώσεις με αυτά τα μηνύματα τα παιδιά σου».
Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.
from anatakti.gr http://ift.tt/1AnBM4L
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου