Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Μαμαλάκης: Στην αγωνία µας να σώσουµε έναν άνθρωπο, τον κάνουµε να υποφέρει




«Έχασα τη γυναίκα μου από καρκίνο, τον Αύγουστο του 2010. Ο τελευταίος χρόνος όμως ήταν τρομερά δύσκολος. Μπαινοβγαίναμε στα νοσοκομεία κάθε 10 μέρες. Τα παιδιά του ασθενοφόρου, τα ήξερα µε το μικρό τους. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα τη χάσω, πίστευα πάντα ότι θα είναι εδώ, ότι θα κερδίσουµε άλλη μια μέρα», δήλωσε ο γνωστός σεφ στο Down Town Κύπρου.



Και συνέχισε: «∆εν το συνειδητοποίησα ποτέ ότι θα τη χάσω… Είναι μια νοοτροπία της ιατρικής της Ελλάδας όπου δεν σου λένε ποτέ την πλήρη αλήθεια. Και αυτό, για µένα, είναι λάθος. Ήλπιζα μέχρι τελευταία στιγμή. Και αν ήξερα, θα μπορούσα να έχω μια διαφορετική συμπεριφορά απέναντί της».



Όσο για το αν θα μπορούσε να αλλάξει κάτι, τι θα ήταν αυτό; «Συνειδητοποίησα, καιρό αργότερα, πως στην αγωνία μας να σώσουµε έναν άνθρωπο, τον κάνουμε να υποφέρει ακόμα περισσότερο. Αυτές οι θεραπείες είναι τρομερά οδυνηρές. Θα προτιμούσα να την άφηνα να ηρεμήσει λιγάκι, να φύγει ήσυχη».



Τέλος, αποκάλυψε και τι είναι αυτό που θυμάται από τότε: «Έβγαινα κάθε βράδυ. ∆εν ήθελα να είμαι στο σπίτι. Αλήτεψα πολύ… Και όταν έμπαινα σπίτι, άνοιγα την τηλεόραση για να κοιμηθώ ενώ άφηνα ανοικτό το φως. ∆εν μπορούσα αλλιώς. Ήταν μια σκέτη ανωμαλία. Κοιμόμουν πρωινές ώρες, ξυπνούσα μετά από μια ώρα. Ήμουν ανακατωμένος…».






from anatakti.gr http://anatakti.blogspot.com/2014/12/blog-post_1851.html

via IFTTT

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου